Dit artikel verscheen in INFUUS editie 21, hartverwarmers (Tijs Vanneste)
Muzikant en tatoeëerder Tijs Vanneste (45) ken je misschien van tv-programma’s als De Kemping, De Tattoo Shop of Door de bomen. Of van zijn alter ego Jef Van Echelpoel en de oorwurm Ziet em duun. Om maar te zeggen dat de Desselse Kempenzoon zich niet voor één kar laat spannen. Meer zelfs: naast al zijn professionele bezigheden, gaat een stuk van zijn tijd ook naar het goede doel.
Als we hem opbellen is Tijs volop bezig met de laatste voorbereidingen van alweer een nieuw project met een filantropisch kantje. “Binnen twee weken opent De Pezerik, een grillrestaurant in Dessel dat zal draaien op mensen die het wat moeilijker hebben.”
Je doet dit niet alleen neem ik aan?
Tijs: “Nee, helemaal niet. We zijn met een heel team. Ik werk onder andere samen met mijn vrouw, en ook met Lex, die zottekop en mijn partner in crime van De Kemping. Lex en ik kennen elkaar al lang. We zijn goede vrienden, die ook goed kunnen samenwerken. Hij doet het restaurant, ik volg de sociale laag eronder wat op, en dat marcheert. We werken bijvoorbeeld met vluchtelingen en ex-gevangenen, maar het is de bedoeling dat het restaurant echt op eigen benen overeind blijft. Dat ze het zelf kunnen runnen. Het moet renderen op het einde van de rit. Maar we willen het wel zo nuttig en sociaal mogelijk invullen. Een van de mensen die er gaat werken, is bijvoorbeeld Ali, een Syriër die geen woord Nederlands spreekt. Het is niet de bedoeling dat we die ergens in de keuken wegstoppen. Neen: hij wordt de nieuwe souschef en het gezicht van de zaak. Hij zal de mensen bedienen en – dat klinkt heel onnozel – de bedoeling is dat hij binnen één à twee jaar een echte Desseleir is.”
Tegen Nieuwjaar spreekt Ali plat Dessels?
Tijs: “Dat zou kunnen. Maar als dat niet het geval is, is dat ook niet erg. Het gaat erom dat Ali geen vreemdeling in zijn eigen stad is, maar echt ene van ons.”
De Pezerik is niet het enige sociale project waar je je schouders hebt onder gezet.
Tijs: “Als ze mij vragen of ik dit of dat kan doen, dan doe ik dat meestal met heel veel plezier. Ik ben bijvoorbeeld ambassadeur van Planeet Goudgeel, het nieuwe kinderziekenhuis in Geel. Ik heb zelf klein mannen, en heb er als kind destijds ook nog gelegen. Dan kost mij dat geen moeite om zoiets te doen. Het is begonnen met het ontwerpen van plaktattoo’s. Elk kindje dat voor een ingreep in het kinderziekenhuis binnenkomt, krijgt zo’n verwijderbare tattoo. Intussen wordt er volop gewerkt aan de binnenafwerking van de nieuwe kinderafdeling. Eind dit jaar opent Planeet Goudgeel en dan zal het lijken alsof ze ruimtevaarder zijn op een verre planeet. De tattoos worden ook verkocht op festivals, en ook voetbalclub KVC Westerlo zet zich hiervoor in.”
“En in Turnhout ben ik al een tijdje bezig met de opstart van een dagcentrum, naar analogie met Villa Voortman. Ik wilde mensen die uitbehandeld zijn helpen. Mensen met psychische problemen, verslavingen en dergelijke meer, die in de psychiatrie nergens meer welkom zijn en veroordeeld zijn tot miserie. Voor hen wilden we de deuren opstellen, ervoor zorgen dat ze zich overdag wat creatief kunnen bezighouden en zo hun zelfwaarde kunnen terugvinden. Door te praten, een koffie, wat gezelschap, een moestuin aanleggen en zo.”
Maar het centrum is er nog niet, begrijp ik?
Tijs: “Het is mijn meest frustrerende project tot nog toe. Ik had een heel team rond mij verzameld dat het zag zitten om er aan de slag te gaan. Mensen die wat gefrustreerd waren van het werken in de zorg. We hadden een ideaal pand gevonden, de financiering was rond, alles wat goedgekeurd… En dan is er een zomer overgegaan, en is een lokale politieker daar dwars voor gaan liggen. Super frustrerend. Maar ik ben niet van plan om het te lossen. Na de verkiezingen trek ik weer aan die kar. Ik ben gerust bereid om voor de gemeenteraad te gaan spreken als dat nodig is. Maar ik wil anderzijds ook niet afhankelijk zijn van de overheid of subsidies. Ik wil dat geslaagde industriëlen een bijdrage doen. Want wie je ook spreekt, iedereen kent wel iemand uit zijn omgeving die van het paadje is geraakt. En ik wil ze daarop aanspreken. Ik geef ze een kans om iets goeds achter te laten. Gij hebt te veel en ge kunt gerust iets missen, dat is het idee.”
Vanwaar die drive?
Tijs: “Op een bepaald moment heb ik mij voorgenomen om mijn bekende kop schaamteloos in te zetten voor het goede doel. Dat hoeft niet allemaal getelevisioneerd te worden, daar gaat het niet om, maar simpel gezegd: als je iets kunt doen, doe het dan. Of niet, maar dan ben je een asociale aap.” (lacht)
“Weet je wat het ook is? Iedereen is tegenwoordig heel erg op zichzelf bezig, en ik wil dat de mensen weer wat meer samenkomen. Het zit ’m soms in kleine dingen. Met De Pezerik gaan we bijvoorbeeld een De Pezerik-verkiezing houden, ook met de nieuwkomers. Het is maar iets kleins, maar het helpt volgens mij wel om de mensen weer wat meer samen te brengen. Een onnozele verkiezing als ‘Wie wordt de nieuwe Desselse Pezerik?’, daar komen mensen op af die je anders niet zou zien, je kunt samen een pint drinken en een babbeltje slaan. Ook dat is sociaal werk.”
Je veilde onlangs ook een schilderij dat je maakte voor het tv-programma Door de bomen.
Tijs: “Dat had te maken met Kemp, een vzw van een kameraad van mij die fantastisch werk levert door schapen in de natuur te laten grazen, wat fantastisch is voor de biodiversiteit. Hij heeft een vast ploegje, maar werkt ook met mensen die het wat moeilijker hebben: burn-out, psychoses en zo. Mensen kunnen daar een traject volgen om zo weer aan het werk te raken.”
“Ik ben zelf niet bij die werking betrokken, maar zag dat ze serieus in de shit zaten na een hevige stalbrand. Dus dacht ik: wat kan ik doen? Ik had net meegewerkt aan dat tv-programma, en mensen mailden mij met de vraag of ze het schilderijtje konden kopen dat ik toen had gemaakt. Ik had geen idee wat ik daarvoor dan zou moeten vragen, en dus heb ik het maar geveild voor de goede zaak. Het is uiteindelijk verkocht voor 3800 euro. Keigoed, toch?”
Word je niet overstelpt met vragen om ‘iets te doen’ voor het goede doel?
Tijs: “Ik probeer daar inderdaad een beetje op te letten. Als ik op alles ‘ja’ zou zeggen, dan zou het op den duur een beetje van zijn waarde verliezen. Dan merken de mensen het op den duur ook niet meer op.”
“En ook: als je iets naar buiten brengt, dan is het out in the open. Een beetje als een drol die vliegen aantrekt. Daar ben ik soms erg… (wikt zijn woorden) ‘hard’ is niet het juiste woord… Dan ben ik daar erg waakzaam voor. Ik doe ook niks waar ik zelf niet ten volle achter sta.”
Het moet jou energie geven in plaats van energie te kosten?
Tijs: “Niet per se. Het mag best lastig zijn en energie kosten. Het is ook niet zo dat ik een volkomen altruïst ben. Dat is niet zo. Niemand is dat, denk ik. De tv en muziek zijn heel tof omdat ik er in één keer heel wat mensen mee bereik, maar ik wil het wel op die manier blijven zien: als een medium om een boodschap te bereiken. Het mag niet om mij draaien.”
Veel succes alvast!
LEES MEER OP INFUUS.BE
- Dokters van de Wereld lanceert ‘solidaire zeep’ voor mensen in nood
- Maarten en Helder Vanneste, vader en dochter samen aan het werk in WZC Het Heiveld
- “De zorgsector mag best wat stoer en stout zijn”
- Neos vzw lanceert ‘pil tegen eenzaamheid’
- MoMu en WZC Immaculata lanceren tactiel traject voor personen met dementie
