i-mens: “Op zoek naar doenkers”

19/06/2024

In INFUUS 20 verscheen het dossier ‘Verpleegkunde, het beroep van de toekomst’. We zoomden in op de hervormingen die op til staan, en keken naar de praktijk. In veel zorgorganisaties nemen verpleegkundigen immers steeds vaker andere taken op zich. Zo ook in de thuiszorg. Bij i-mens trekken ze dan ook resoluut de kaart van innovatie, vertellen diabetesexpert Lieselotte Sandra en CEO Karin Van Mossevelde.

Het verpleegkundige vak verandert aan een snel tempo, en daar ziet CEO Karin Van Mossevelde vier grote oorzaken voor: de diverser wordende samenleving, de veranderde klant die meer eigenaar wil zijn van de zorg, het complexer worden van de zorg, en de evolutie van de instrumenten.

Mensen blijven ook langer thuis wonen, en worden sneller ontslagen na een verblijf in een ziekenhuis, vult diabetesexpert Lieselotte aan. “En dus zijn er voor thuiszorg meer projecten waarbij we niet alleen de was en de plas doen, maar ook technischere zorg verlenen.” Toch blijft de basis hetzelfde, besluit Karin: “De reden waarvoor je elke dag uit je bed komt, die blijft hetzelfde.”

Meer verantwoordelijkheid, meer nadenken

Met de verschuiving van de jobinhoud, komt ook meer verantwoordelijkheid, merkt Karin. “Je werkt niet alleen, maar in samenwerking met de huisarts, de verzorgende, de poetshulp, de mantelzorgers… Het wordt multidisciplinaire zorg waarin je als verpleegkundige vaak een coördinerende functie opneemt. Een verpleegkundige moet dus niet meer alleen een doener zijn, maar wat wij een doenker noemen.”

Ook technologie speelt een rol in het veranderen van de jobinhoud. Bij i-mens werd zes jaar geleden Z-Plus opgericht, waarmee telemonitoring mogelijk wordt gemaakt. Een voorbeeld daarvan is het hybride zorgpad diabetes. Dat werd in 2023 uitgerold.

“Onze diabeteseducatoren mogen volgens de wetgeving 2,5 uur bij elke patiënt langs gaan, dus wat deden we? We planden een uurtje in het voorjaar, een uur in het najaar en hielden een half uur als reserve. Ongeacht of een patiënt of dat moment nood had aan begeleiding of niet, want dat wisten we niet”, vertelt Lieselotte.

“In dit project rond het hybride zorgpad werken onze patiënten met een app met daarop een glycemiemeter, een bloeddruk en een stappenteller. Die gegevens kunnen onze verpleegkundigen op afstand bekijken en opvolgen. Bij afwijkende waarden nemen ze contact op met de patiënt. Ook de diabeteseducator krijgt de data te zien en kan aan de hand daarvan bepalen wanneer een patiënt nood heeft aan opvolging. De huisbezoeken worden dus gepland wanneer ze nodig zijn, een efficiënte manier van werken die patiënten een veilig gevoel geeft.”

Er wordt daardoor niet meer gewerkt volgens wat er op de agenda staat, vult Karin aan. “We gebruiken de meerwaarde van technologie om net op het juiste moment te kunnen bijspringen. Zeker nu er handen tekort zijn, is het essentieel dat we technologie zo inzetten dat de juiste persoon op de juiste moment op de juiste plaats is.”

Heilige huisjes slopen

Bij i-mens komen de meeste projecten uit de koker van een interne cel innovatie. Mensen die heel dicht bij de praktijk staan en tijd en ruimte krijgen om te bekijken hoe de job makkelijker kan. Maar ook op beleidsniveau mag er wel het een en ander veranderen, vindt Karin: “We moeten heilige huisjes durven slopen. Vrouwen die zwanger zijn moeten bijvoorbeeld in bepaalde sectoren onmiddellijk stoppen, en dat is terecht. Maar we zouden die mensen wel in de organisatie moeten kunnen houden. Zij kunnen bijvoorbeeld perfect collega’s op afstand begeleiden bij complexe wondzorg. Ook de oudere verpleegkundigen die de laatste jaren niet meer mee kunnen op fysiek vlak, zouden we in onze zorgcentrale kunnen inzetten. In plaats van compensatiedagen en schouderklopjes te geven, zou de overheid samen met organisaties en verpleegkundigen beter nadenken over hoe we het anders kunnen doen op het terrein.”

Dit artikel verscheen in INFUUS 20.

LEES MEER OP INFUUS.BE