Hormonale klachten worden nog te vaak afgedaan met een simpele opmerking ‘O, dat is normaal, dat zijn de hormonen.’ Een zorgverlener onder tijdsdruk, een slecht geïnformeerde vriendin of een onwetende partner flapt dat zinnetje er weleens uit, maar het kan veel schade aanrichten.
Door dit zinnetje krijgen zorgvragers vaak de indruk dat het ‘tussen de oren zit’. Ze worden mogelijk ontmoedigd om iets met hun klacht te doen, of leren dat je pas moet ingrijpen wanneer het lichaam schreeuwt en het eigenlijk al te laat is. Dat terwijl de incidentie van hormonale klachten opvallend hoog is, variërend van menstruatiegerelateerde problemen tot vruchtbaarheidskwesties, overgewicht en menopauzale symptomen. Deze klachten mogen dan veel voorkomen, dat betekent niet dat ze normaal zijn. Hoe onschuldig ze op het eerste gezicht ook lijken, ze geven aan dat het hormonaal systeem niet optimaal functioneert. En dit is een probleem. We staan namelijk op een kruispunt in de geschiedenis, dat ons confronteert met de toenemende last van auto-immuunziektes, chronische aandoeningen en welvaartziektes. Wetenschappelijk bewijs toont daarenboven meer en meer aan dat hormonen hierbij een cruciale rol spelen. Het is dus hoog tijd om aandacht te geven aan ovulatiestoornissen, pms-gerelateerde klachten, een laag libido, insulineresistentie of overmatige opvliegers.
We mogen dergelijke ‘vage’ hormonale symptomen niet langer negeren. Vergelijk het met een smeulende sigaret op een hooiberg. Waarom wachten we totdat er vlammen uit de hooiberg slaan? Zouden we niet beter luisteren naar de subtiele signalen voordat er ernstige aandoeningen ontstaan? Een gebrek aan kennis en tijd lijken twee boosdoeners in dit verhaal. Het algemene publiek heeft vaak onvoldoende inzicht in het complexe hormonale systeem en daardoor onderschatten ze de rol van hormonen in het behoud van een optimale gezondheid. Denk maar aan de invloed van een oestrogeendominantie op schildklierproblemen, of de impact van chronische stress op insulineresistentie. Zorgverleners hebben op hun beurt vaak te weinig tijd om mensen te onderwijzen over deze materie, aangezien ze al overbelast zijn met patiënten met ernstige structurele aandoeningen.
Een mogelijke oplossing is om de verantwoordelijkheid terug te geven aan diegene waartoe het ook behoort, namelijk de zorgvrager. Gelukkig staan er ook veel deskundige en betrouwbare zorgverleners klaar om mensen hierin te ondersteunen, denk maar aan de rol van een kinesitherapeut, voedingsdeskundige, osteopaat of seksuoloog. We moeten mensen terug leren dat afwezigheid van ziekte niet gelijk staat aan optimale gezondheid. Velen hebben de intentie om gezonder te leven, maar ontbreekt het simpelweg aan de juiste kennis om dit te bereiken. Door hen bewust te maken van de beïnvloedende factoren zoals bewerkte voeding, slaaptekort, gebrek aan lichaamsbeweging, zittend werk en hormoonverstorende stoffen op hun hormonaal systeem, kunnen ze hier ook mee aan de slag. Zo kunnen zorgvragers terug de controle herwinnen over hun algemene gezondheid.
LEES MEER OP INFUUS.BE
