Waar in ziekenhuizen strikte hygiëneregels en infectierisico’s een groot struikelblok vormen voor het uitnodigen van viervoeters, gaat het er in woonzorgcentra vaak wat soepeler aan toe. Gelukkig maar, want in het bijzonder mensen met dementie blijken vaak erg goed te reageren op dierlijke affectie.
In wzc Zuiderlicht wonen konijnen, cavia’s en vogels, en sinds kort ook drie ‘beestjes op batterijen’. “In de mate van het mogelijke mogen bewoners een eigen huisdier hebben, op voorwaarde dat ze zorgdraaglijk zijn, zowel voor het personeel als voor de bewoners. Een konijn is bijvoorbeeld ideaal, maar een hond of kat is niet evident. Denk maar aan het valrisico dat daarbij komt kijken. Dus heb ik voor de afdeling waar bewoners met dementie wonen drie robotdieren aangekocht: twee poezen en een hond”, zegt teamcoach Sabrina Van Ooteghem.
“Je weet dat het robots zijn, maar ze zien er wel realistisch uit: de katten spinnen, miauwen, rollen en hebben een hoge aaibaarheidsfactor. De dieren worden op specifieke momenten ingezet, als we merken dat het moeilijk wordt om contact te maken met een bewoner. De dieren nemen vaak de onrust weg die vaak toch heel aanwezig is als je leeft in – soms niet al te positieve – herinneringen.”
“Sommige bewoners reageren heel goed op de dieren, anderen ook helemaal niet. Veel hangt af van of ze opgegroeid zijn met dieren of niet. Maar heel vaak lokken de robots zelfs meer reactie uit dan mensen. Je ziet mensen dan echt rustig worden, en beginnen communiceren. Op dat moment kunnen wij dat even loslaten, ze zijn niet alleen, ze hebben hun diertje.”
“Naast onze eigen dieren krijgen we ook af en toe een vzw over de vloer die een aantal dieren zoals honden, konijnen en kippen meeneemt. Die zijn uiteraard minder voorspelbaar dan een robotpoes, die urenlang op iemands schoot kan blijven liggen, maar net die interactie is mooi om te zien. Sommige mensen met jongdementie reageren ook beter op honden dan op de robotdieren.”
