‘Telefoontje’ is een gedicht geïnspireerd door zorg- en hulpverleners van de eerste lijn. Het werd geschreven door Antwerpse stadsdichter Lotte Dodion, op vraag van de Antwerpse Eerstelijnszones. “Hopelijk mag het veel wachtkamers verwarmen.”
“Mijn stadsgedicht ‘Telefoontje’ is een ode aan de warme mensen die de Eerstelijnszones uitmaken”, vertelt Lotte Dodion. “Tegelijk is het bedoeld als aanmoediging om hulp of zorg in te roepen wanneer alles even uit je handen lijkt te glippen. Mijn gedicht wil bezoekers, patiënten en passanten die met een hoofd vol vragen een wachtruimte binnenstappen, laten weten dat ze er niet alleen voor staan. Ik hoop dat het gedicht zoveel mogelijk Antwerpse wachtkamers mag verwarmen.”
Het gedicht verschijnt als wachtkamerposter. Die is vanaf 5 september gratis verkrijgbaar in bibliotheek Permeke in Antwerpen. Zorg- en hulpverleners die de poster in hun wachtkamer of praktijkruimte willen ophangen, kunnen die hier gratis bestellen.
Telefoontje
Soms wil je een hand om in te knijpen
zoals vroeger toen je telefoontje speelde,
één keer doorgeven, twee keer stuurt een signaal terug.
Nu heb je je handen soms zo vol zo vol
met zorgen, zoek je een extra paar
om een vraag in te leggen
wat moet ik aan met die plas verdriet op de keukentafel,
benen die moeilijk gaan of de honger die op het einde van
de maand voor mijn deur staat?
Dan zijn wij er. De eerste lijn. Een kring,
een ketting van altijd open handen, klaar voor ontvangst,
om contact te maken, jij knijpt je noden door,
en wij houden ze vast, in verbinding, tot
een antwoord kan worden teruggestuurd
volgens de kneepjes van ons vak:
Betrouwbaar. Betrokken. Bereikbaar.
Een eerste lijntje is altijd open.
Lotte Dodion © stadsgedicht Antwerpen 2022
LEES OOK OP INFUUS:
