“Samen met Zarre en zijn gezin, zat ik de hele week op een prachtige locatie in Nederland. ‘t Was echt een unieke sprookjeswereld. Ik ben al enkele jaren persoonlijke assistent voor Zarre, maar meegaan op vakantie, dat deed ik voor de allereerste keer. Een week lang samenleven met het hele gezin, da’s toch een zeer bijzondere ervaring.”
“Deze vakantie is absoluut één van m’n mooiste herinneringen als persoonlijke assistent”, geeft Jasper Turpyn aan. Daarnaast is hij ook aan de slag als thuisverpleegkundige én werkt hij op zorgboerderij De Markies in Biervliet.
Zorg die een band schept
Jasper is sinds enkele jaren persoonlijke assistent voor Zarre, een jongetje van elf jaar oud met een meervoudige beperking. Zarre heeft een zeldzame ziekte, waardoor hij fysiek en mentaal beperkt is, wat betekent dat hij constante zorg en hulp nodig heeft. Als persoonlijke assistent heeft Jasper een heel veelzijdige rol. Wanneer hij – vaak op zaterdag – bij het gezin langsgaat, staat hij mee in voor de zorg die de jongen nodig heeft.
“Dat kan gaan van helpen bij het wassen, aankleden, eten geven of bij hem blijven tot hij slaapt. Maar ’t is ook gewoon vaak samen spelen, buiten op het gras of met een bal. Ik vind het heel fijn; mee voor die zorg te kunnen instaan. Ik voel dat dat veel betekent voor Zarre en tegelijkertijd schept het een hele hechte band met iedereen in zijn gezin.”
Die band werd voor Jasper nog hechter, toen hij voor het eerst mee op vakantie ging, naar Villa Pardoes. Dat is een vakantieverblijf in Nederland, dat specifiek gericht is op gezinnen met zieke kinderen en kinderen met een beperking. Tijdens die week nam hij de zorg mee op, zodat het gezin ontlast kon worden en er tegelijkertijd wat extra aandacht naar de broer van Zarre kon gaan. Zo kon ook hij op vakantie genieten van wat meer quality time met zijn ouders.
“Die band met het hele gezin is voor mij zeer voelbaar, al is die moeilijk te omschrijven. Eigenlijk is het het simpelste om het zo voor te stellen: wanneer ik honger heb en ik ben bij hen, dan neem ik een boterham. Da’s iets wat je als persoon alleen doet, wanneer je je écht ergens thuis voelt. En dat is bij hen voor mij absoluut het geval. Zo was ik ook uitgenodigd op de eerste communie van Zarre, en ben ik tijdens dit gesprek onderweg om een cadeautje af te geven bij een vriendje van de jongen. Voor mij gaat persoonlijke assistentie dus veel verder dan alleen de zorgtaken opnemen. Ik voel me op één of andere manier écht deel van de familie, zeg maar.”
Het sociale aspect
Dat zorg méér is dan enkel de zorgtaken opnemen, merkt Jasper in z’n functie als persoonlijke assistent, maar ook in z’n job als thuisverpleegkundige.
“Als thuisverpleegkundige maak ik als het ware deel uit van het decor, en dat bedoel ik 100% positief. Patiënten merken dat er iets mist, wanneer ik al even niet op bezoek ben geweest. Zeker in deze tijden, waarbij de pandemie ervoor zorgt dat mensen heel gelimiteerd zijn in hun sociale contacten, zijn mijn collega’s en ik voor sommige patiënten de enige persoon die ze op een dag zien. Dat wil zeggen dat ons bezoek voor hen ontzettend veel waard is, en veel meer betekent dan alleen de zorgverlening die wij aanbieden. Het sociale aspect is voor die mensen minstens even belangrijk en voor sommigen zelfs belangrijker dan de zorg op zich. Ik probeer dat altijd in mijn achterhoofd te houden.”
Sinds de coronacrisis is er – nog meer dan vroeger – nood aan ‘tijd’, vindt Jasper. Tijd die met patiënten gespendeerd kan worden om eens te vragen hoe het gaat, tijd om eens een babbeltje te slaan. Alleen dan kan je als thuisverpleegkundige echt investeren in die sociale band met de patiënt.
“Ik ben ervan overtuigd dat er een mentaliteitsshift nodig is in het zorglandschap. We denken dat we altijd maar moeten doorwerken om zoveel mogelijk patiënten te verzorgen. Maar tijd nemen voor elke patiënt en voor meer dan alleen de zorgtaken op zich, is zo belangrijk. De pandemie heeft duidelijk gemaakt dat mensen in woonzorgcentra, maar ook in de thuiszorg, nog meer dan anders nood hebben aan sociaal contact. In veel organisaties zijn de werkdagen zo strak ingedeeld, dat er enkel tijd is om de pure zorgtaken gedaan te krijgen, terwijl dat sociale aspect van de zorg nooit onderschat mag worden. Da’s echt even belangrijk.”
Voor Jasper is net dat één van de redenen om ook een deel van zijn tijd in zorgboerderij De Markies in Biervliet te stoppen. De boerderij is een nieuw project van de thuiszorgorganisatie Flexcare, waar hij als thuisverpleegkundige werkt. Ze heeft kamers voor kort- en dagverblijf en wil mensen een creatieve verblijfplaats aanbieden, waarbij de focus ligt op meer dan zorg alleen. De reden van een verblijf op de boerderij kan gaan van een revalidatie, tot het uitrusten na een zware periode of gewoon simpelweg om te genieten van een korte vakantie.
“Ik wil naast de zorg ook dat sociale aspect voldoende in m’n job terugvinden en bezig kunnen zijn met de mens zelf. De zorgboerderij is van start gegaan in november en staat nog in zijn kinderschoenen. Voorlopig hebben we enkele paarden en pony’s, een hond en enkele katten, al zijn we ook plannen aan het maken om van start te gaan met een eigen moestuin. Het idee is dat we die dan samen met onze gasten kunnen onderhouden. ’t Is eigenlijk ook een ideale plek voor Zarre en z’n gezin, mochten ze terug op een korte vakantie willen en kunnen gaan na de pandemie.”
Wat na Corona?
“De zorg voor Zarre viel dit jaar een stuk weg. Ik mis onze uitstapjes en momenten samen enorm, want voor mij betekenen die natuurlijk ook heel veel. Ik ben altijd blij als ik naar hem toe ga, en zelfs al kan Zarre niet praten, ik zie dat hij telkens opnieuw enorm enthousiast is om me te zien. Zarre heeft tijd nodig om iemand te herkennen, omdat zijn reactiesnelheid vertraagd is. Dus wanneer ik langskom, moet hij soms wel tien seconden naar me kijken, voor er een grote glimlach op z’n gezicht verschijnt. En dat is waar ik het voor doe en waar we het eigenlijk allemaal van moeten hebben in deze coronatijden. ’t Zit hem in de kleine dingen.”
De zorg voor Zarre is niet het enige wat wegviel voor Jasper vorig jaar. Normaalgesproken ging hij ook met een andere familie mee op vakantie naar Curaçao, om als persoonlijke assistent de zorg voor een kindje op zich te nemen dat daar dolfijntherapie zou volgen. Maar die reis ging omwille van corona helaas niet door.
“Dat zou uiteraard een fantastische ervaring geweest zijn en ik keek daar enorm naar uit. Maar voorlopig wil ik vooral genieten van de zaken die wél mogen. Op dit moment probeer ik af en toe een wandeling te maken met Zarre en daar genieten we beiden van. Uiteraard kijk ik er ook naar uit om terug eens wat méér te kunnen doen samen, zoals een daguitstap naar de zee. En als ik nog wat groter mag dromen, waarom dan geen vakantie met Zarre en zijn gezin, waarop ik als persoonlijke assistent terug welkom ben om mee te gaan?”
