De thuiszorgsector wil niét terug naar het oude normaal

i-mens

Nog niet zo lang geleden wensten we elkaar allemaal gretig een gelukkig nieuwjaar. Een gezond jaar vooral. Een “normaal” jaar ook. Maar wat is normaal? En willen we echt terug naar wat we voor de coronacrisis normaal vonden? Het zal u misschien verbazen, maar daar passen wij voor.  

In volle hevigheid van de coronacrisis hebben wij -en met ons de rest van de samenleving- vastgesteld wat dat “normaal” al jaren betekent voor de thuiszorgsector: een tekort aan handen aan het bed, te weinig taakafsplitsing tussen het zorgpersoneel, te weinig samenwerking. 

Sinds de coronacrisis krijgt het zorgpersoneel eindelijk het respect dat het altijd al verdiende. Ook van de overheid, en daar staan onder andere langverwachte investeringen tegenover. Er is een hernieuwde interesse in zorgopleidingen. Er is meer openheid ten opzichte van technologie in de zorg, een hogere acceptatiegraad van die technologie bij zowel patiënten als hun mantelzorgers. Willen we die welkome ontwikkelingen weggooien door terug te keren naar het oude normaal? 

We worden almaar ouder en tegelijk willen we langer thuis blijven wonen. Dat zal niet veranderen sinds we met z’n allen gezien hebben hoe hard de woonzorgcentra getroffen werden tijdens de coronacrisis. Mensen kunnen of willen niet te lang in een ziekenhuis blijven, maar verkiezen om thuis te herstellen. Ook dat zal niet veranderen nadat onze ziekenhuizen massaal overbelast geraakten en er bedden tekort waren tijdens de coronacrisis. We moeten durven toegeven dat de noden en wensen van de klant/patiënt in dat vroegere “normaal” niet altijd centraal stonden binnen de zorgsector. Maar die noden en wensen zijn meer dan ooit kracht bijgezet door de coronacrisis. We verwachten dat méér mensen en oudere mensen bij ons zullen aankloppen met complexere zorgvragen. 

De oprichting van i-mens, in maart 2020, was niet alleen de start van een nieuwe zorgorganisatie. Voor ons was het de start van de zorgorganisatie 2.0. Wij vonden onszelf voor een stuk opnieuw uit door te fuseren met “concullega’s”. We kozen bewust voor een geïntegreerd zorgaanbod door van bij de start diensten aan te bieden die mensen in staat stellen om zo lang en zelfstandig mogelijk thuis te wonen, van voor de geboorte tot aan de laatste levensdagen. We kozen voor samenwerken over de zuilen heen. Onze ambitie bestond erin om te investeren in een flexibele dienstverlening en voluit te gaan voor de complementariteit van zorg-op-afstand (telemonitoring) en thuiszorg. Niemand had op dat ogenblik kunnen voorspellen dat de grootste publieke gezondheidscrisis sinds mensenheugenis dit versneld mogelijk zou maken.  

Want vandaag wordt telemonitoring via projectfinanciering gefaciliteerd. Tijdelijk. Gezinszorg kan nu flexibeler ingezet worden. Tijdelijk. Willen we dergelijke zorg op maat structureel garanderen, dan moeten we ons daarop organiseren. Willen we voorbereid zijn op de verhoogde en complexere vraag, dan moeten we ons daarop organiseren. Wij zijn daar klaar voor. Sinds de coronacrisis is ook de rest van de samenleving daar klaar voor. Nu moeten de overheid en de financiering volgen. De zorg van de toekomst is een klantgedreven zorg. En die zorg van de toekomst is nu. Het oude normaal is voorbij. Het nieuwe normaal willen wij nu verder vormgeven, samen met iedereen die daarvoor openstaat, over alle disciplines en zuilen heen, en zonder taboes. 

Karin Van Mossevelde (Algemeen Directeur bij i-mens)

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

REACTIES

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Trending

Infuus nieuwsbrief

Straffe verhalen van, door en voor zorgprofessionals – maandelijks in jouw mailbox afgeleverd.