Dag Christine. Alvast bedankt dat u uw verhaal wilt delen met onze lezers. Kunt u wat meer vertellen over uzelf?
Ik ben Christine Heye, 75 jaar en ik verblijf sinds november 2019 in het woonzorgcentrum Avondvrede te Gent.
Hoe bent u in Avondvrede terechtgekomen?
Ik woonde samen met mijn man Erik in het Gentse maar mijn man was jammer genoeg een Parkinsonpatiënt. Ik stond jarenlang in voor zijn verzorging, maar op een gegeven moment ben ik gestruikeld en zat ik met een 3-dubbele beenbreuk. In november 2019 zijn we dan samen naar Avondvrede gekomen. De bedoeling was dat ik hier zou blijven voor een kortverblijf, maar ik wou mijn man niet alleen laten en toen hebben we besloten om hier samen te verblijven. Er was toen nog geen vuiltje aan de lucht, totdat de Corona-pandemie begon te evolueren in België. Vanaf dan is het bergaf gegaan, alle woonzorgcentra sloten de deuren en niemand mocht nog op bezoek komen. In juni 2020 is mijn man dan overleden aan de gevolgen van zijn ziekte. Ik heb dan ook besloten om hier te blijven in Avondvrede. Ik ben nog relatief jong om in een woonzorgcentrum te verblijven, maar helemaal alleen thuiszitten is ook niets voor mij. Hier staat er altijd iemand voor je klaar en ben je nooit alleen.
Krijgt u goede verzorging in het woonzorgcentrum?
We worden echt enorm goed verzorgd. Het personeel is zeer vriendelijk en ik heb heel veel steun gehad aan hen toen mijn man overleden is. Ze hebben mij doorheen deze moeilijke periode altijd goed bijgestaan en gesteund. Er is hier ook altijd iets te doen qua activiteiten. Elke middag organiseert het personeel iets voor de bewoners, van een wafelbak tot kookles, het is onmogelijk om je hier te vervelen.
Voelt het ook echt aan als een thuis?
Het begint als een thuis aan te voelen, ja. In het begin was het heel moeilijk om me aan te passen. Van de ene dag op de andere moesten we onze woning achterlaten en samen gaan intrekken in een woonzorgcentrum. Eerst had ik het enorm moeilijk, maar na verloop van tijd werd het alsmaar beter. Ik voel me hier goed op mijn eilandje. Ik geniet elke dag van de mooie omgeving, midden in het centrum van Gent. Met de medebewoners heb ik ook een enorm goede band. Onlangs was het mijn verjaardag en heb ik enkele medebewoonsters uitgenodigd op mijn kamer voor een glaasje. Het is echt fijn dat we zo’n zaken nog kunnen doen. Alle bewoners zorgen goed voor elkaar en iedereen staat altijd paraat voor een babbel.
Hoe heeft u de afgelopen maanden beleefd?
Persoonlijk heb ik al een zwaar jaar achter de rug. Enerzijds de aanhoudende corona-pandemie en natuurlijk ook mijn man die plots overleden is. De moeilijkste dagen waren toch wel kerst- en oudjaarsavond. Er was sowieso al heel weinig te doen tijdens de feestdagen, maar het was voor mij ook de eerste keer dat ik alleen was tijdens deze dagen. Dat blijft natuurlijk erg lastig.
Mijn zoon en mijn schoondochter komen regelmatig eens op bezoek, maar mijn kleinkinderen heb ik al een lange tijd niet meer gezien. Al bij al, heb ik me mentaal altijd sterk kunnen houden, wat er de laatste maanden allemaal gebeurd is. Avondvrede heeft sinds het begin van COVID-19 deze altijd enorm goed opgevolgd en zijn heel streng geweest naar de bezoekers toe. Daardoor zijn wij ook gespaard gebleven van een uitbraak, wij zijn een van de enige woonzorgcentra waar er geen enkele besmetting is geweest.
Hoe kijkt u naar de toekomst?
We hebben onlangs de eerste vaccinatie gekregen. Ik ben blij dat wij, als woonzorgcentrum, het zo snel gekregen hebben en ik hoop dat we hierdoor onze vrijheid terugkrijgen. Momenteel hebben we nog geen specifiek zicht op het feit of ik nog terug zou gaan naar mijn woning. Het is allemaal nog afwachten wat de plannen precies zijn. Ik heb er totaal nog geen behoefte aan om hier weg te gaan. Al hoop ik wel dat we binnenkort, zonder zorgen, nog eens kunnen buitenkomen en onze familie terug kunnen zien.
Super bedankt voor deze openlijke babbel Christine. Ik wens u in de toekomst alleen maar liefde, warmte en geluk toe.
