Vandaag hebben we een kort gesprekje met Gisella Henderick. Hey Gisella, alvast bedankt dat u uw verhaal wilt delen met ons. Kunt u wat meer vertellen over uzelf?
Ik ben Gisella Henderick, 89 jaar en ik verblijf sinds zes jaar in het woonzorgcentrum Sint-Jozef te Assenede (vzw Zorg-Saam ZKJ).
Hoe bent u in Sint-Jozef terechtgekomen?
Ik woonde samen met mijn man, maar hij is jammer genoeg 11 jaar geleden overleden. Sindsdien woonde ik alleen in onze woning, samen met ons hondje, maar deze is dan ook overleden. Door al deze zaken, voelde ik me erg eenzaam en alleen en kwamen de vier muren op mij af. Ik heb dan zelf contact opgenomen met Sint-Jozef om hiernaar te verhuizen. Ik ben iemand die altijd graag onder de mensen is, dus alleen wonen in een grote woning was voor mij geen optie. Daarom ben ik erg blij dat ik hier zes jaar geleden ben terechtgekomen. De nieuwbouw was net klaar dus ik kon in een splinternieuwe kamer komen wonen, dat was tof.
Krijgt u goede verzorging in het woonzorgcentrum?
De verzorging is hier echt heel goed, ik heb niets om over te klagen. Het zorgpersoneel en de medebewoners zijn enorm vriendelijk en rustig. Ik voel mij hier thuis, op mijn gemak en goed. Ik zou nergens anders willen verblijven. Ik ben gerustgesteld dat ik hier kan blijven nu.
Waar houdt u zich vooral mee bezig in het woonzorgcentrum?
Ik houd van wandelen, dus daar houd ik me ook het meest mee bezig. ’s Ochtends sta ik ook altijd op met zware rugpijn en wandelen is eigenlijk het enige dat hiertegen helpt. Ik start mijn dag met een wandeling in de grote gang in Sint-Jozef en dan kom ik vele medebewoners en het zorgpersoneel tegen om een “babbelke mee te slaan”. Dat doet deugd. Anderzijds lees ik ook graag, vooral magazines, want echte boeken lezen lukt niet meer, dat is op mijn leeftijd erg lastig geworden. Mijn zoon komt ook vaak op bezoek en toont mij dan foto’s en filmpjes van mijn ouders, van mijn huwelijksfeest en van de familie. Daar geniet ik echt oprecht van, dat doet mij enorm deugd om dit te zien.
Hoe heeft u afgelopen maanden beleeft, door de aanhoudende Corona-crisis?
Ik heb mij doorheen deze periode enorm triestig gevoeld. De kinderen mochten niet op bezoek komen, alle woonzorgcentra gingen op slot, we mochten niet bij elkaar op de kamer, … Mijn buurvrouw kwam voordien ook vaak op bezoek en vertelde mij dan veel nieuws en nieuwtjes, maar tijdens deze periode mocht ze natuurlijk niet op bezoek komen. Hierdoor voelde ik mij wat afgesloten van de buitenwereld. Gelukkig is er licht aan het einde van de tunnel en hebben wij allemaal onze vaccinatie gekregen. Nu mag er opnieuw bezoek langskomen en daar ben ik erg blij mee.
Super bedankt voor deze openlijke babbel Gisella. Ik wens u in de toekomst alleen maar liefde, warmte en geluk toe.
